Pierwsze starania o powstanie szkoły w Kunowej rozpoczęto w 1907 roku. Zarząd szkoły donosi do c. K. Rady szkolnej okręgowej pismem z dn. 10. 09. 1907 roku, że zachodzi konieczna potrzeba otwarcia szkoły dla Kunowej i Pustowoli, a zwłaszcza, że pierwsza liczy 70, a druga 40 numerów domów, że zatem znajdzie się odpowiednia liczba dzieci pragnących korzystać z dobrodziejstw nauki. Usilnym tylko zabiegom Inspektora szkolnego Ciejki, Rada Szkolna Krajowa rozporządzeniem z 15. 03. 1910 roku organizuje dla gminy Kunowa i Pustowola w miejscowości Kunowa szkołę jedno-klasową. 4 listopada 1909 roku nauczycielka Emilia Rydzikówna rozpoczęła naukę z udziałem 101 dzieci w wynajętym dworze będącym własnością Wawrzyńca Świerza. Ze względu na dużą liczbę dzieci oraz brak odpowiednich pomieszczeń, nauczanie odbywało się w systemie zmianowym. Od października 1918 roku posadę nauczyciela w Kunowej otrzymała Agnieszka Szandrowska. Funkcję kierownika pełniła od 1918 do 1957 roku, czyli prawie 40 lat.
Własnym staraniem wieś wzniosła pierwszy budynek szkolny – jednoizbowy w 1923 roku. Został on oddany do użytku 30 sierpnia tegoż roku. Uroczystego otwarcia dokonał Naczelnik Gminy Antoni Jagielski, który włożył duży wkład pracy w budowę szkoły. Rok szkolny 1939 rozpoczęto z opóźnieniem, 6 grudnia z powodu wojny. Ze względu na brak odzieży i obuwia dzieci uczęszczały do szkoły nieregularnie. Od 1 września 1941 roku pracę w szkole rozpoczęła Zofia Fibuck. Liczba dzieci sukcesywnie wzrastała i w 1941 roku wyniosła 128. Uczono je rachunków, języka polskiego, przyrody, rysunków i śpiewu. Nauka trwała nawet w okresie wojennym. Od 1.09.1944 roku do 10.01.1945 roku szkoła w Kunowej była ciągłą kwaterą wojska niemieckiego. Zniszczenia budynku były znaczne. Rok szkolny 1945/46 rozpoczęto 4 września uroczystym nabożeństwem w kościele w Sławęcinie. Klasa piąta i szósta odeszła do szkoły zbiorczej w Harklowej, a cztery klasy w szkole w Kunowej otoczyła opieką A. Szandrowska. Dzieci chodziły chętnie do szkoły i pilnie się uczyły. Szkoła funkcjonowała również zimą dzięki temu, że Gmina zadbała o jej ogrzewanie. Przez kolejne lata dzieci w dalszym ciągu uczyły się w klasach łączonych. Klasę IV i V uczyła A. Szandrowska, I, II i III nowo mianowana Maria Grodecka. Nauka odbywała się w jednej sali lekcyjnej na dwie zmiany. Od stycznia objęto dzieci dożywianiem. Szkoła otrzymywała dary przez Polski Czerwony Krzyż, założony tutaj 1.06.1946 roku. Dzieci otrzymywały dary nawet z Ameryki w postaci ubrań, przyborów szkolnych, rzeczy codziennego użytku itp. W roku szkolnym 1947/48 uczniowie klas IV i V odeszli do zbiorczej szkoły w Skołyszynie. M. Grodecka podjęła pracę w okolicach Rzeszowa, zajęcia prowadziła tylko A. Szandrowska. W roku 1948/49 placówka liczyła 65 uczniów, w tym spoza obwodu szkoły 12 dzieci. Założono wówczas bibliotekę, która otrzymała skromny księgozbiór z Inspektoratu Szkolnego.
Rok szkolny 1949/50 rozpoczął uroczysty poranek przy udziale rodziców i przedstawicieli władz lokalnych. Obowiązki nauczyciela objął Julian Bal. Do szkoły uczęszczało 88 dzieci. Jak wynika z zapisów Kroniki, w szkole pozostały klasy V i VI, gdyż wynajęto drugą salę lekcyjną. Nie było środków na wyposażenie klas w sprzęt, dlatego dzięki staraniom Inspektora Szkolnego Mariana Sawickiego wypożyczono ławki z jednej ze szkół w Jaśle. W roku szkolnym 1950/51 kl. VI odeszła do zbiorczej szkoły w Skołyszynie. Klasy I, II, III, IV uczyła A. Szandrowska, zaś w klasach V, III i IV biologii, geografii, śpiewu i wychowania fizycznego uczył J. Bal. Szkoła liczyła 67 uczniów. Rok szkolny 1951/52 zapowiadał się jako rok twórczej pracy szkoły i Komitetu Rodzicielskiego. Przewodniczącym Komitetu Rodzicielskiego został Michał Dziedzic z Harklowej. Z wielkim oddaniem poświęcił się pracy dla dobra szkoły. Budynek szkoły był stary i bardzo zniszczony, rozpoczęto więc prace remontowe. Gromadzenie materiału trwało długo, tak że prace rozpoczęto dopiero w listopadzie 1951 roku. W związku z tym, że wyremontowano budynek szkolny i oddano do użytku 2 dodatkowe sale, podniósł się stopień organizacji szkoły. Przydzielono wówczas trzecią nauczycielkę Marię Olbrot. Część dzieci uczyła się nadal w wynajętym domu Władysława Pawlusia.
Z nastaniem wiosny 1953 roku przystąpiono do gromadzenia materiałów potrzebnych do wykończenia dobudowanej części szkoły. Zakupiono kafle, deski na podłogę. Prace remontowe postępowały powoli. W roku 1953/54 szkoła rozpoczęła prace jako VII klasowa. Uczęszczało wówczas 84 dzieci. Na stanowisko nauczyciela przyjęto Genowefę Szpyrkę, która rozpoczęła pierwszy rok pracy w swoim zawodzie.1 2 absolwentów ukończyło w tym roku klasę VII. Na zakończenie roku przygotowano bogatą część artystyczną. Przybyło wielu rodziców, którzy złożyli serdeczne podziękowania gronu nauczycielskiemu za opiekę i wychowanie dzieci. Skład grona pedagogicznego w roku szkolnym 1954/55 nie uległ zmianie. Liczba dzieci wzrosła do 93. Wiosną zakupiono materiały na budowę parkanu wokół szkoły. Dzięki ofiarności Komitetu Rodzicielskiego oraz pracy Kuratorium Oświaty zaopatrzono szkołę w potrzebny sprzęt i pomoce dydaktyczne. Baza materialna i warunki nauczania uległy poprawie. Z każdym rokiem liczba uczniów w szkole wzrastała, i tak w roku szkolnym 1955/56 wynosiła 99. Do tej pory nie uporano się z parkanem. Rodzice wykonali słupki do siatki. Były trudności z otrzymaniem drutu i cementu na obsadzenie słupków. Główne starania o materiały budowlane czynił kierownik szkoły. Zdołano wymienić okna i oszklić je, pomalować drzwi. Komitet rodzicielski zaproponował rozbudowę szkoły, w związku z tym w grudniu zakupiono 5000 sztuk cegły. Warunki pracy w szkole nadal były bardzo ciężkie. Brak dostatecznej ilości sal lekcyjnych utrudniał właściwą organizację pracy dydaktyczno – wychowawczej. W 1956 roku do szkoły uczęszczało 104 uczniów. Przy szkole zorganizowano zespół klas dla dorosłych.
W czerwcu powołano Komitet Budowy Szkoły, którego przewodniczącym został Władysław Furmanek ze Skołyszyna. Mieszkańcy wsi Kunowa i Pusta Wola. Skład grona pedagogicznego uległ niewielkim zmianom. Nauczyciel Stanisław Guzik został przeniesiony do powiatu gorlickiego, a na jego miejsce w grudniu mianowano Józefa Poliwkę. W szkole było 128 uczniów. W miesiącach od kwietnia do lipca pracowano nad wykończeniem poddasza szkoły, które miało służyć jako mieszkanie dla kierownika. Pod koniec sierpnia rozpoczęto budowę budynku gospodarczego, jesienią pokryto go dachówką i oddano w stanie surowym. W 1960 roku do szkoły uczęszczało 132 uczniów. Na wykończenie budynku gospodarczego, w którym wykonano ubikacje, uzyskano subwencję z Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Prace te zakończono w listopadzie. W tym też roku wykonano balkon i balustradę na klatce schodowej. Zgodnie z założeniami planu szkoły, dużym wysiłkiem grona, od 1.02.1962 roku uruchomiono 3 klaso-pracownie. Zakupiono magnetofon, płyty do nauczania języka polskiego i muzyki. Komitet Rodzicielski zorganizował zabawę, a dochód przeznaczył na zakup pomocy naukowych. W 1963 roku T. Guzik rozpoczęła pracę w szkole w Skołyszynie, do szkoły w Kunowej przyjęto natomiast Marię Gajdę i Irenę Szlachetko. Od 1965 roku szkoła realizowała program 8 – letniej Szkoły Podstawowej. W roku szkolnym 1966/67 nastąpiły kolejne zmiany w składzie grona pedagogicznego: odeszła Zofia Stojowa, przyjęto Bernadetę Sękowską.
Rozbudowę szkoły przewidziano na rok 1968. Wybrano Społeczny Komitet. Liczba uczniów co roku wzrastała i tak w 1967 wynosiła już 151 uczniów. W roku szkolnym 1967/68 wprowadzono w szkole klasę ósmą, co zadecydowało o rozbudowie szkoły. Duży wkład pracy włożył kierownik szkoły J. Bal, znany powszechnie jako dobry pedagog, organizator i działacz społeczny. Mając na uwadze jego walory osobiste, doświadczenie, zaangażowanie w dziedzinę wychowania młodzieży z dniem 1.09.1968 roku mianowano go pracownikiem wydziału Oświaty w Jaśle. Obowiązki kierownika szkoły przejęła Halina Studzińska. Rok szkolny 1968/69 rozpoczęto w zmienionym składzie. Prace w szkole podjęli: mgr Ludwik Podraza – absolwent Uniwersytetu im. M. Curie Skłodowskiej w Lublinie, nauczyciel języka polskiego i Halina Bochenek – absolwentka SN, nauczycielka matematyki. Pozostały skład grona był następujący: I. Szlachetko, M. Kwilosz, J. Goleń i H. Studzińska. W marcu przystąpiono do przenoszenia urządzeń i sprzętu szkolnego do budynku zastępczego, wybudowanego w ubiegłym roku. Początkiem kwietnia przystąpiono do rozbiórki części piętrowej szkoły (poddasza). Rok szkolny 1970/71 rozpoczęto w zmienionym składzie grona nauczycielskiego. Odeszli na własną prośbę Ludwik Podraza i Stanisław Wiśniowski, została natomiast zatrudniona jako nauczycielka historii Danuta Fundakowska. W grudniu 1970 roku zakończono rozbudowę szkoły, 9 stycznia nastąpiło uroczyste otwarcie. Ze stanowiska dyrektora szkoły odeszła W. Dranka. Do pełnienia tych obowiązków powołano Tadeusza Mikę – nauczyciela szkoły w Żurowej, wraz z nim rozpoczęła tu pracę jego żona Teresa Mika. W roku szkolnym 1975/76 utworzono w szkole Oddział Przedszkolny. Zatrudniono też nowego matematyka Krystynę Bielamowicz. Kolejny rok przyniósł zmiany w składzie grona pedagogicznego. Odeszła K. Bielamowicz, na jej miejsce zatrudniono nauczyciela geografii Helenę Furmanek.
W 1979 roku pierwszoklasiści rozpoczęli po raz pierwszy naukę w dziesięcioletniej, powszechnej szkole.
W 1982 roku skład grona pedagogicznego przedstawiał się następująco: dyrektorem pozostał mgr T. Mika, nauczyciele: T. Mika, J. Szlachetko, M. Kwilosz, D. Fundakowska, M. Łaguz-Pięta, P. Dziedzic oraz nowo przyjęci: Lidia Rewiś, Zofia Karasińska, Sabina Kwilosz. Skład ten utrzymał się przez rok. Zatrudniono wówczas nauczyciela chemii mgr Kazimierza Oleszkiewicza, Jana Chmurę, który niebawem został powołany do służby wojskowej, jego miejsce zajęła Ewa Gubernat. Wkrótce M. Łoguz- Pięta odeszła na roczny urlop dla poratowania zdrowia. Urlop macierzyński rozpoczęła S. Kwilosz, a wychowawczynią Oddziału Przedszkolnego została Małgorzata Jarek. Ciągle zaznaczał się wyż demograficzny, w tym też roku liczba dzieci wynosiła 166. W 1986/87 roku skład Rady Pedagogicznej był następujący: dyr szkoły T. Mika oraz nauczyciele: T. Mika, J. Szlachetko, M. Kwilosz, D. Fundakowska, M. Łaguz- Pięta, P. Dziedzic, L. Szafarz, Halina Wilczak, mgr inż. Anna Rzońca, E. Gubernat, S. Kwilosz. W dalszym ciągu czyniono starania o rozbudowę i modernizację szkoły, uchwałę podjęto w 1989 roku.
Lata dziewięćdziesiąte to czas rozbudowy i modernizacji szkoły. 4 lipca 1992 roku przystąpiono do pierwszych wykopów pod fundamenty nowej części szkoły. Do prac przy wykopach przyszli mieszkańcy wsi Kunowa, Harklowa, Pusta Wola i Grudna Kępska. Dzięki ofiarności społeczeństwa zebrano fundusze, za które zakupiono pustaki. 14 lipca tegoż roku wmurowano kamień węgielny. Projekt budynku wykonał inż. Andrzej Węgrzynowicz – pracownik Urzędu Gminy w Skołyszynie, nadzór pełnił Zbigniew Czajka z Trzcinicy. Duży wkład w rozbudowę szkoły włożyła sołtys wsi, Stanisława Adamczyk (finansowanie z Rady Sołeckiej i Urzędu Gminy w Skołyszynie).
W roku szkolnym 1992/93 skład grona pedagogicznego szkoły nie uległ zmianie i przedstawiał się następująco: dyr szkoły mgr T. Mika oraz nauczyciele: T. Mika, D. Fundakowska, M. Łaguz – Pięta, L. Szafarz, P. Dziedzic, H. Knapik, mgr inż. A. Racia, mgr inż. A. Rzońca, mgr B. Frużyńska, Z. Rutana oraz na umowie rocznej M. Mitoraj. Na urlopie wychowawczym przebywała E. Gubernat. Naukę religii prowadził ks. Krzysztof Tomkiewicz. W roku szkolnym 1993/94 dyrektor szkoły został ponownie mianowany na to stanowisko. Obchodził wówczas jubileusz 30 lat pracy pedagogicznej.
W roku szkolnym 1995/96 skład grona pedagogicznego uległ niewielkim zmianom. Prace w szkole rozpoczęły 2 nowe osoby: ks. Stanisław Wnęk i mgr Dorota Czechowicz. Szkoła starała się pozyskiwać sponsorów. Uzyskane rzeczy od różnych zakładów pracy i osób prywatnych przeznaczono na loterię mikołajkową oraz na I Festiwal Piosenki Młodzieżowej, który odbył się w Domu Ludowym w Pustej Woli. Rozbudowa szkoły dobiegła końca. Na terenie szkoły oraz w środowisku lokalnym odbyło się wiele masowych imprez i uroczystości.
W październiku 1997 roku dyrektorem szkoły została mgr Tamara Okońska. Problemy szkoły były jej znane i bliskie, ponieważ od 01.09.1996 roku pracowała w tej placówce na stanowisku pedagoga szkolnego. Za sprawę priorytetową w zarządzaniu szkołą uznała nadanie szkole imienia, dalsze starania o wysoki poziom dydaktyczno – wychowawczy.
Rok szkolny 1997/ 98 był rokiem pracowitym, ale i udanym. Grono pedagogiczne powiększyło się o nowych nauczycieli. Obowiązki pedagoga szkolnego przejął mgr Eryk Krawczyk, a instruktora SKS mgr Leszek Zduński. Rozbudowa szkoły postępowała naprzód. Rok 1997 okazał się dość łaskawy. Szkoła miała dobrą kadrę pedagogów, ci którzy nie mieli dostatecznych kwalifikacji do nauczania, podjęli studia na 3 – letnich kolegiach nauczycielskich. Z ważniejszych wydarzeń z życia szkoły należy wymienić zorganizowanie w dniu 15.11.1997 roku Wojewódzkiego Przeglądu Zespołów Muzycznych inicjujące akcję z pomocą powodzianom pod nazwą „Domino”. W roku szkolnym 1997/98 działały następujące koła zainteresowań: Interdyscyplinarne Koło Naukowe, Szkolne Koło Plastyczne. W dniu 21.06.1998 roku na terenie obiektu szkoły odbył się Wielki Festyn, „Nasza szkoła – naszym domem dzięki twemu sercu”. Współorganizatorami festynu byli: dyr szkoły, Rada Pedagogiczna, Rada Rodziców i Rada Uczniów. Wszystkie bilety wstępu zostały wyprzedane, jak również cegiełki z loterii fantowej. Zorganizowanie festynu nie byłoby możliwe bez pomocy wielu wspaniałych sponsorów – ludzi z otwartym sercem. Artyści uświetniający imprezę byli również sponsorami, ponieważ nie przyjmowali honorarium za swoje występy, albo były to minimalne kwoty. Program był urozmaicony i bogaty.
Od września 1998 roku w naszej szkole zaczął funkcjonować program autorski „Dziedzictwo Kulturowe Podkarpacia”. Tematyka programu dotyczyła głównie historii i tradycji własnej rodziny, wsi, środowiska tzw. „małej Ojczyzny”. Autorem programu był mgr P. Dziedzic. W listopadzie 1998 roku została oddana do użytku nowo wybudowana część dydaktyczna z zapleczem sanitarnym. W części tej oprócz sal lekcyjnych znajdują się pomieszczenia, które mogłyby służyć jako zaplecze kuchenne oraz. Szkoła została poprzez wykonanie prac likwidujących bariery architektoniczne przystosowana dla ucznia niepełnosprawnego ruchowo (na parterze). Kolejne lata przyniosły wiele zmian. Prowadziły one do otwartości i innowacyjności szkoły, a spowodowane były potrzebami zreformowanej oświaty i oczekiwaniami społeczności szkolnej. Ważnym wydarzeniem była organizacja Gimnazjum w Kunowej. Uchwałą Rady Gminy dla Gimnazjum przydzielono parter budynku, a Szkoła Podstawowa została umiejscowiona na piętrze. Zmniejszyła się liczba sal lekcyjnych, jednakże uczniowie mogli uczęszczać na zajęcia informatyczne, użytkując pracownię komputerową w gimnazjum. W tym celu został zatrudniony nauczyciel informatyki opiekujący się pracownią komputerową. Nauczanie informatyki rozpoczęto od kl. IV.
17 czerwca 2000 r. odbyła się uroczystość nadania imienia szkole imienia św. Królowej Jadwigi. W roku szkolnym 2000/01 została wypracowana misja i wizja szkoły oraz powstał strategiczny plan rozwoju szkoły. Określono główne cele szkoły, oczekiwane efekty i warunki do spełnienia wytyczonych celów. W sierpniu 2001 roku szkoła otrzymała pozwolenie na budowę boiska do gier sportowych, dwufunkcyjnego boiska do piłki ręcznej z kortem tenisowym, kosza i siatki, bieżni 4 – torowej 60 m, skoczni wzwyż i dal, rzutni. 23.08.2002 roku ze stanowiska dyrektora SP w Kunowej odeszła mgr Tamara Okońska, której nie przedłużono umowy w wyniku konkursu. Objęła stanowisko dyr. SP w Binarowej. Po konsultacji z Radą Pedagogiczną i przedstawicielami organu prowadzącego szkołę, obowiązki dyrektora szkoły przejęła od 1.09.2002 roku mgr Bożena Frużyńska. Priorytetem nowego dyrektora było takie organizowanie pracy szkoły, aby wszyscy członkowie społeczności szkolnej mogli odnosić sukcesy i by one stanowiły o sukcesie szkoły. Najbardziej udaną szkolną imprezą podsumowującą rok szkolny był Dzień Otwarty Szkoły zorganizowany 31.05.2003 roku. Uczniowie pod opieką nauczycieli przygotowali występy artystyczne – piosenki, tańce, inscenizacje, które tematycznie związane były ze zdrowiem, ponieważ nasza szkoła jest „Szkołą Promującą Zdrowie”.
Źródło: Praca magisterska p. Zofii Rutany pt. „Działalność Szkoły Podstawowej w Kunowej w latach 1991 – 2005„
